I remember them.

Oglądam album ze zdjęciami z Solca. Nie wierzę wciąż, że naprawdę tam byłam. Chcę znowu widzieć ich wszystkich. Tak strasznie tego pragnę. Oddałabym wszystko za nich. I co z tego, że z D. jest coraz gorzej? a z KaroLkiem nawet nie miałyśmy okazji pogadać. To nie jest ważne. To wszystko to są niemalże dwa różne światy. A ja przecież nie mogę się wpychać nieproszona. Mimo wszystko jednak tęsknie za wszystkimi. 






                                                                                                                                                                                                           



Już nie czuję się tam jak w domu, niestety. Ciągle wydaje mi się, że robię tam tyle problemów, że to ja jestem problemem. Wciąż robie coś źle, zawsze idzie nie po mojej myśli do tego. Nawet jak chcę dobrze, to tak nie jest. Już nie wiem kto chce, żebym tam przyjeżdżała, kto nie. Nie wiem co oni myślą. A mimo wszystko z drugiej strony nie chciałabym wiedzieć, bo czuję, że zabolałoby bardziej niż myślę... Nie wiem co robić, pomóż.